Studeren in Rome, de eeuwige stad: een geweldige ervaring!

Stiekem had ik toch wel een beetje spijt dat ik in mijn bachelor niet op exchange ben gegaan. Mijn vreugde was dan ook groot toen ik er achter kwam dat ik ook in mijn master nog kon! Dat half jaartje studievertraging had ik er graag voor over. Na me wat te hebben ingelezen wist ik het zeker: ik wilde naar Rome. Een mooie stad, een andere manier van leven maar toch binnen Europa. Ik deed mijn aanvraag last-minute en alles was zo geregeld.

Toen ik op het vliegtuig naar Rome stapte had ik natuurlijk bepaalde ideeën (en vooroordelen) over de Italiaanse cultuur. Vooral de ‘lossere manier’ van leven waarin op tijd komen niet echt een prioriteit is leek me op voorhand (voor mij als punctuele Nederlander) nog wel een uitdaging. Ik moet bekennen dat ik wel even een knop moest omzetten, maar na een tijdje kon ik prima mee in de Italiaanse manier van leven. Het leven gaat gewoon op een lager tempo maar als je daar aan gewend bent is er niets mis mee.

Bureaucratie is ook een echt Italiaans dingetje. Als je iets geregeld wil krijgen moet je over veel geduld beschikken. Mijn inschrijving bij de universiteit is een mooi voorbeeld. Het kantoortje waar dat kon was drie uur per week open, alleen op woensdag van 9 uur tot 12 uur. Met 200 exchangestudenten die zich allemaal moeten inschrijven is dat niet heel praktisch, en het was dan ook altijd druk. Eerst moet je acht kopieën van al je gegevens en drie pasfoto’s meenemen, dan een uur wachten bij het kantoortje en als je dan aan de beurt bent krijg je in het kantoortje een geel papiertje. Dat is om je tentamenresultaten op te noteren. De hele administratie gaat nog ouderwets op papier. In het kantoortje staan grote kasten met multomappen vol met gegevens van alle studenten.

“De eeuwige stad blijft dagelijks weer verbazen.”

Maar bovenal zijn Italianen ontzettend vriendelijk en gastvrij. Ik ben een keer op een zaterdag naar een voetbalwedstrijd in Frosinone geweest, een stadje vlakbij Rome. Toen ik nergens meer een kaartje voor de wedstrijd kon krijgen ben ik het stadion ingesmokkeld door de fanatieke supporters van Frosinone en heel de wedstrijd werd ik behandeld als hun eregast. Het was een geweldige dag, die de gastvrijheid en vriendelijkheid van de Italianen nog maar eens onderstreept.

Wonen in Rome is alsof je in een museum woont. Het klinkt misschien een beetje cliché, maar in Rome is écht heel erg veel te zien en te doen. Ik besloot de eerste paar weken, toen het nog relatief rustig was in de stad, de bekende plaatsen te bezoeken. Het Colosseum, de St Pieter, Forum Romanum en ga zo maar door. Vanaf april is het namelijk hoogseizoen qua toerisme en is het oude centrum bomvol. Gelukkig kent Rome ook een heleboel schitterende plaatsen die bij de meeste toeristen onbekend zijn. Zo is het park Villa Borghese een heerlijke plek om te relaxen op een zonnige dag, de wijk Trastevere ideaal om een terrasje te pakken of ’s avonds in de kroeg te hangen en is fietsen over de Via Appia Antica, met monumenten links en rechts van de weg, ook een aanrader. Onder de laag met wereldberoemde monumenten zit nog een hele laag met minder bekende pareltjes. En ik ben er zeker van dat ik zelfs nu, na een half jaar, nog lang niet alles gezien heb. De eeuwige stad blijft dagelijks weer verbazen.

Dan de universiteit. Universita Tor Vergata ligt ver buiten de stad in een soort weiland. De universiteit is in de jaren tachtig daar gebouwd in de hoop dat de omgeving zou aantrekken en er veel gebouwd zou worden, maar dat is nooit gebeurd. In de buurt van de universiteit is er dan ook helemaal niets te doen. Studeren in Italië is wel even anders dan in Nederland. Ik volg vijf mastervakken, maar die zijn in niets te vergelijken met mijn master Accountancy in Tilburg. Het niveau is stukken lager, het onderwijs is niet academisch en als de professor vraagt om een discussie in de zaal is dat niet echt een open discussie. De studenten geven dan hun mening over een onderwerp en dan zegt de professor of het goed of fout is. Als de professor eenmaal iets heeft verteld kun je daar niet meer tegenin gaan. De stijl van onderwijzen is heel autoritair en stimuleert kritisch denken totaal niet. Verder beginnen colleges eigenlijk altijd een half uur te laat, als ze al doorgaan. Het is me ook vaak genoeg gebeurd dat ik naar de universiteit kwam en er geen college bleek te zijn.

Waar ik helemaal van stond te kijken zijn de tentamens. Er is vaak één surveillant voor meer dan 50 studenten en er wordt tijdens tentamens volop gespiekt en overlegd en daar wordt nooit tegen opgetreden. De tentamenvragen zijn eigenlijk altijd reproduceerwerk. Als je je cijfer eenmaal binnen hebt, kun je die laten registreren op je gele papiertje tijdens het volgende tentamen van dat vak. Pas dan is het cijfer geldig. Er is wel een online systeem voor cijfers, maar daar wordt niets mee gedaan. Natuurlijk zijn er cultuurverschillen met Nederland, maar dit gaat wel heel erg ver.

Ik heb me vaak verwonderd over alle toestanden op de universiteit, maar waar ik me in Nederland enorm druk zou maken over alles heb ik hier geleerd het lekker te laten gaan. En te genieten van al het moois dat deze stad herbergt. Als je op exchange gaat voor de academische ervaring is Rome misschien geen aanrader, maar het leven in Rome is echt genieten. De stad, de cultuur, de manier van leven, alles. Ik heb er dan ook absoluut geen spijt van, en het was een geweldige ervaring!