Interview met Roderick Munsters – Oud CEO van Robeco

For the English version, click here

Roderick Munsters is weliswaar geen geboren maar wel een getogen Brabander die van 1981 tot 1988 gestudeerd heeft aan de Universiteit van Tilburg. Naast het volgen van zijn MSc. Bedrijfseconomie en de MSc. Finance aan TIAS, was Roderick in studententijd zeer actief bij T.S.C. St. Olof en Dispuut Kongsi. Op dit moment vervult Roderick verschillende commissariaten bij grote internationale bedrijven. Hij is getrouwd met Marjoanne Munsters en samen hebben ze twee kinderen, Mart en Milou.

Wat waren jouw plannen vlak na het afstuderen aan Tilburg University? Wist je gelijk dat je de financiële wereld in wilde?

Bij de start van mijn studie wist ik nog niet in welke sector ik werkzaam wilde zijn. De banen lagen toen niet voor het oprapen. Ik ben afgestudeerd in het beleggings onderwerp securitization, waarin je schuldtitels verhandelbaar maakt. Destijds was dit in Nederland een zeer onbekend onderwerp. Ik ben mijn carrière gestart bij Esso Benelux in Breda. Dit sloot achteraf toch niet helemaal aan bij wat ik zocht. Via Piet Duffhues van de universiteit ben ik in contact gekomen met Interpolis. Ik ben daar gestart op de afdeling vastrentende waarde. Bij Interpolis pasten we een value arbitrage strategie toe die zeer succesvol was. Later ben ik verantwoordelijk geworden voor de kapitaalmarkt afdeling van Interpolis. In 1997, toen ik inmiddels al acht  jaar werkzaam was bij Interpolis, werd het hele beleggingsbedrijf overgebracht naar Robeco. Ik heb toen de overstap naar PGGM gemaakt en werd daar Chief Investment Officer. Dit was voor mij een mooie stap richting de pensioenwereld.

Hoe heb je de overstap van verzekeringen naar een pensioenfonds ervaren?

Ik heb de stap van een verzekeraar naar een pensioenfonds niet als enorm groot ervaren. Ik vond de stap van afdelingsdirecteur naar Raad van Bestuur wel groot. Het ging van leiding geven aan een team, naar leiding geven aan een geheel bedrijfsonderdeel. Ik was destijds 33 en dus nog relatief jong, maar ik had het geluk dat PGGM CEO Dick de Beus me onder zijn hoede nam. De main opdracht als CIO bij PGGM was het moderniseren van de beleggingsstrategie en en het creëren van meer inhouse management. We wilden groeien in portefeuilles met een link naar reele rendementen, zoals private equity, grondstoffen en inflatie gerelateerde producten. Als PGGM (pensioenfonds voor de zorg) werkten wij veel samen met ABP/APG (pensioenfonds voor de overheid). Het was een erg boeiende tijd, waarin ik heel veel ruimte kreeg om met mijn hele team te excelleren. 

Na acht jaar bij PGGM werd ik gevraagd om Jean Frijns op te volgen als CIO bij APG. Hier heb ik 5 jaar met heel veel plezier gewerkt, waarna ik werd gevraagd om de CEO van Robeco Groep te worden. Een rode draad in mijn carrière is dat de mensen om mij heen altijd heel erg belangrijk zijn geweest. Zo heb ik bij Robeco met Dick Verbeek een hele vakkundige en uitgesproken voorzitter van de Raad van Commissarissen naast mij gehad waar ik veel van geleerd heb. 

Een grote uitdaging in mijn carrière was de verkoop van Robeco door Rabobank aan Orix, een grote Japanse financiële dienstverlener. Voor mij was het heel belangrijk dat Robeco, zowel in het belang van de klanten als de medewerkers, als één bedrijf verkocht werd en er geen opsplitsing zou ontstaan. Dit is gelukkig ook gelukt. Robeco doet het nog altijd goed en is verder gegroeid, doordat ze een aantal goede beleggingsstrategieën hebben. Ze zijn niet verder gegroeid door fusies en overnames, wat initieel wel het voornemen was van Orix. 

Twee jaar na de verkoop heb ik Robeco verlaten. Ik ben toen CEO geworden van het Franse Edmond de Rothschild Asset Managment.

Hoe was het om te werken voor een Franse Asset Manager?

Het was heel anders werken dan bij Robeco, niet zozeer omdat Edmond de Rothschild Frans is, maar  omdat het een familiebedrijf is dat zowel gericht is op het beheer van Frans institutioneel geld als het vermogen van rijke families. Het is een bekende naam wereldwijd, waardoor er veel onder een vergrootglas ligt. Mijn belangrijkste voornemen was om de beleggers van de bank van Edmond de Rothschild in Zwitserland veel meer te laten samenwerken met het hoofdkantoor in Parijs. Dit is uiteindelijk geïmplementeerd.

Duurzaam beleggen wordt op dit moment een steeds belangrijkere factor in de investeringswereld. Hoe gingen jullie hier vroeger mee om? Is dit in lijn met hoe het nu is?

Vanaf eind jaren ‘90 heb ik zowel bij PGGM als APG al ingezet op duurzaamheid en de eerste stappen gezet om duurzaamheid als criteria mee te nemen in beleggingsbeslissingen. Duurzaam beleggen wordt een steeds relevanter en bekender onderwerp. Eigenlijk zijn hier twee reden voor. De maatschappij wil dat er verantwoord met geld van de consument wordt omgegaan, maar duurzaamheidsfactoren hebben ook een grote invloed op de financials van een bedrijf. Zo kun je als bedrijf boetes krijgen voor uitstoot en haken klanten af bij gebruik van bijvoorbeeld kinderarbeid. Deze verandering brengt voor bedrijven ook kansen mee, zoals de nieuwe markt voor duurzame energie. In de praktijk zie je ook dat bestuurders zich steeds meer bezighouden met duurzaam ondernemen, zoals ook geschetst in de Sustainable Development Goals van de Verenigde Naties. Ik zelf denk dat de overheid een actievere rol zou kunnen en moeten spelen om het bedrijfsleven en de financiële sector nog verder te verduurzamen, bijvoorbeeld door het beprijzen van CO2-emissies. Op lange termijn verwacht ik dat er voor veel landen een verdienmodel gebaseerd op duurzaam ondernemen zal ontstaan.

De coronapandemie heeft de manier van werken al ruim een jaar drastisch veranderd. Hoe ga je hiermee om?

Het is prima te doen om vanuit huis te werken en de meeste bedrijven zijn er inmiddels goed op ingericht. Zelf werk ik normaal veel in het buitenland, dus ik bespaar nu veel reistijd. Ik kijk er echter ook weer naar uit om mensen te ontmoeten. Dit brengt energie, nieuwe ideeën en inzichten, waar je veel van kunt leren. Het videovergaderen is praktisch en dit zal ook zeker blijven, maar ik hoop en verwacht dat veel vergaderingen weer terug zullen gaan naar fysiek. 

Je bent sinds 2017 lid van de Raad van Commissarissen bij Unibail. Vorig jaar werd Unibail, wegens de coronacrisis, hard getroffen en werd er overwogen om een claimemissie te realiseren. Wat was je rol gedurende deze periode en hoe heb je dit ervaren? Hoe zie je de toekomst voor winkelvastgoed met het oog op e-commerce en de coronapandemie?

Winkelcentra wereldwijd moesten maandenlang dicht en daardoor ontstonden er risico’s met betrekking tot de huuropbrengsten. Vanaf de zomer zijn we begonnen met plannen voorbereiden over hoe we de schuldratio kunnen verlagen. We hebben de mogelijkheden bekeken om met een oplossing te komen, waaronder een claimemissie. Hoewel de aandelen dan verwateren, is dit beter dan dat de kredietrating te fors omlaag gaat. Er waren echter te weinig aandeelhouders die voor deze aandelenemissie stemden. Toen de markt weer kalmeerde en er nieuws uitkwam over een mogelijk vaccin is besloten om niet door te gaan met een eventuele emissie. 

“Een rode draad in mijn carrière is dat de mensen om mij heen altijd heel erg belangrijk zijn geweest.”

We zien dat de winkels langzaam weer opengaan, maar de aantallen bezoekers zijn nog wel veel  lager dan voor de pandemie. We verwachten dat alleen de grote, sterke vastgoed centra en stadscentra zullen overleven. Ook wordt er gekeken om wonen, werken en winkelen te combineren. Fysieke winkels zullen blijven bestaan, maar we verwachten dat het de grote shoppingcenters met een breed aanbod zullen zijn die goed overeind blijven.

Je bent bij veel asset management bedrijven actief geweest. Een belangrijk thema voor een asset manager is natuurlijk de rente. De rentestand staat erg laag en mede dankzij de corona pandemie zijn er een enorm aantal stimuleringsmaatregelen genomen, zoals bijvoorbeeld de Stimulus Deal van Biden. Hoe denk je dat deze gehele situatie zich de komende jaren zal ontwikkelen?

Het is natuurlijk een paradoxale situatie. We hebben de afgelopen jaren een ongelofelijke rentedaling gezien. Toen ik bij Interpolis werkzaam was, was er nog een renteniveau van 8% op 10-jarige staatsleningen. Nu staan we tussen de 0 en min 1%. Een stevige daling, maar ik denk niet dat we een nog verdere daling zullen gaan zien. Het kan wel een tijd erg laag blijven, omdat er enorm veel aanbod van geld is. Centrale banken hebben daar natuurlijk ook zwaar op ingezet. Wel zien we dat er veel geld de economie binnen komt dat op zoek gaat naar activa. Aandelenkoersen en huizenprijzen zijn fors hoog. Op een inflatie van 5, 6 of 7 procent zit niemand te wachten. Ik verwacht dat  de inflatie langzaam zal oplopen. De rente in Amerika loopt inmiddels al wat op, maar geld lenen blijft nog steeds erg goedkoop. Dit is een stimulans voor de economie en ik denk dat de economie de komende jaren nog goed zal functioneren. Vanuit een beleggingsperspectief op de lange termijn zijn aandelen misschien relatief duur, maar bij vastrentende waarden weet je zeker dat je vrijwel niets verdiend. Als je een lange termijn horizon hebt dan is veel in aandelen beleggen met een goede spreiding en vastgoed een goede strategie.Op de lange termijn leveren aandelen naar verwachting het beste rendement op, maar je moet wel tegen een stevige daling kunnen. Niet te vaak naar kijken en het geld gebruiken om bij te kopen als de beurs een keer hard onderuit gaat. Zelf bezit ik bijna geen individuele aandelen. Ik beleg met name in fondsen, mede vanwege strenge regelgeving rondom misbruik van voorwetenschap in mijn verschillende functies is dit ook veiliger. 

Wat zijn voor jou de hoogtepunten uit jouw carrière? 

Samenwerken met interessante mensen waar ik veel van heb kunnen leren. Het menselijke aspect, samen succes behalen of elkaar ondersteunen in zwaar weer. Ook de gehele financiële wereld blijf ik ontzettend aantrekkelijk vinden. Kapitaal verschaffen aan ondernemers om te groeien is een scharnierpunt in de maatschappij. Ik heb geluk gehad dat ik hierin ben gerold.

Hoe ben je omgegaan met de privé/werkbalans gedurende je carrière?

Zelf heb ik al sinds de jaren ‘90 de routine om regelmatig een dag thuis te werken. Ook heb ik een sabbatical gehad van 4 maanden en tijd voor mezelf en mijn gezin genomen. Soms moet je een lijn trekken en zeggen: ‘nu ben ik even niet bereikbaar’. In Frankrijk is er zelfs een wet dat je in het weekend geen zakelijkse emails hoeft te beantwoorden. 

Heb je nog tips voor studenten die ook dezelfde kant uit willen met hun toekomstige carrière?

Ik zou iedereen aansporen om in je studententijd veel naast je studie te doen. Ook gewoon lekker een pilsje drinken en een hapje gaan eten is belangrijk. Reizen, genieten van het leven en alles eruit halen wat erin zit. Neem gerust iets meer tijd in deze periode in je leven waar je veel uren beschikbaar hebt.

Heb je nog iets anders dat je wilt toevoegen of mee wilt geven?

Sta open voor vernieuwing. Dit heeft mij veel gebracht. Houd niet te veel vast aan dingen die je kent, maar ga op zoek naar en omarm verandering. Wees flexibel, ook de maatschappij profiteert hier dan later van.