In het buitenland studeren is voor veel studenten een droom, maar het daadwerkelijk realiseren ervan is niet altijd eenvoudig. Er komt veel bij kijken: verschillende programma’s, toelatingseisen en keuzes die soms lastig te overzien zijn. Toch kan het maken van die stap leiden tot onvergetelijke ervaringen, waardevolle lessen en vriendschappen voor het leven. Voor mij begon het allemaal met een dual degree programma waarmee ik in zowel Nederland als Canada kon studeren. Wat volgde was een reis vol persoonlijke groei, culturele ontdekkingen en academische uitdagingen die me hebben gevormd tot wie ik nu ben.
Toen ik mijn laatste jaren op de middelbare school aan het afronden was, begon het idee om in het buitenland te studeren in mijn hoofd te spelen. Toch wist ik niet goed waar ik moest beginnen, omdat je je niet makkelijk kunt oriënteren op de verschillende programma’s die al die universiteiten aanbieden. Daarom besloot ik om dit toch niet te doen en ben ik me gaan richten op Nederlandse universiteiten. Toen kwam ik echter een geweldige kans tegen in Nijmegen, waar ze een dual degree programma aanboden. Dit programma bestond uit twee jaar studeren in Nederland en daarna twee jaar in Victoria, Canada, zolang ik aan de voorwaarden voldeed.
Tijdens mijn tijd in Nijmegen moest ik hard studeren, omdat ik een gemiddelde van een 7,0 moest halen over de twee jaar én alle vakken moest behalen. Dit betekende dat ik niet de typische student was: ik ging ’s avonds niet vaak uit en focuste me vooral op mijn studie. Al dat harde werken heeft zijn vruchten afgeworpen, want ik mocht naar Canada. Zelfs voordat ik zeker wist dat ik zou mogen gaan, moest ik al veel regelen, zoals het aanvragen van mijn visum. Vanwege de aard van het studieprogramma in Canada moest ik zowel een studievisum als een werkvisum aanvragen. Zo kon ik de twee stages volgen die de University of Victoria in hun programma had geïntegreerd.
Toen ik eenmaal in Canada aankwam, moest ik veel dingen zelf uitzoeken. Een van die dingen was het openen van een eigen bankrekening, wat best een ervaring was, aangezien mijn ouders dat thuis toen ik klein was hadden opgezet. Toch was het ergens ook wel leuk, omdat het deel uitmaakte van het leren van nieuwe vaardigheden en je aanpassen aan een nieuwe omgeving. Hetzelfde gold voor het afsluiten van een telefoonabonnement en het doen van boodschappen. Aangezien het een nieuw land voor me was, kende ik de merken en bedrijven niet en wist ik dus ook niet wat betrouwbaar was. Daardoor voelde het maken van de juiste keuze soms als een gok.
Op persoonlijk vlak was het ook een uitdaging om me aan te passen en nieuwe vrienden te maken. In mijn programma kwam ik er eigenlijk halverwege bij. De meeste studenten kenden elkaar al van de eerste twee jaar en hadden dus al hechte vriendengroepen gevormd. De meesten waren erg aardig en open voor nieuwe mensen, maar het was soms lastig om echt onderdeel te worden van zo’n groep. Gelukkig waren er vier andere meiden in hetzelfde schuitje. Twee studenten uit Taiwan en twee uit China, allemaal van verschillende universiteiten, begonnen ook aan het dual degree programma. Ze kenden elkaar nog niet, wat onze eerste ontmoeting een mooi moment maakte om te bonden. Ik vind het dan ook erg leuk dat ik nog steeds contact met ze heb.
Tijdens het eerste jaar in Canada werd ons programma opgedeeld in vijf groepen. Met de groep waarin je werd geplaatst volgde je alle colleges. Hierdoor leerde je je groepsgenoten goed kennen, maar zag je de studenten uit de andere groepen minder vaak dan je misschien had gehoopt. Deze kleinschalige colleges boden ook veel ruimte voor interactie met de docenten. Ze moedigden dat ook aan door tijdens de les regelmatig vragen te stellen aan verschillende studenten in de zaal. Overigens had ik wel het gevoel dat het onderwijsniveau soms lager lag dan ik gewend was in Nederland. Dat betekent niet per se dat het slecht was, maar het voelde gewoon anders aan.
Tijdens mijn eerste volledige zomer in Victoria was het tijd voor mijn eerste stage. Omdat ik op dat moment nog niet veel werkervaring had, was het iets lastiger om een plek te vinden. Uiteindelijk belandde ik in een souvenirwinkel waar ik allerlei verschillende taken uitvoerde, als een soort allround medewerker. Misschien was dit niet de stage die ik oorspronkelijk in gedachten had, maar ik heb er wel veel geleerd over hoe mensen in Canada zich gedragen. Je zou het misschien niet verwachten, omdat het beide goed ontwikkelde westerse landen zijn, maar er zijn wel degelijk sociale verschillen. In Nederland zijn we veel directer en komen we meteen ter zake, zonder al te veel small talk. Een voorbeeld hiervan is hoe ik mijn vragen stelde aan docenten. In Nederland zou ik gewoon op ze aflopen en meteen mijn vraag stellen zodra ik aan de beurt was. In Canada ging er vaak eerst een gesprekje vooraf over hoe de les was en hoe het met mij ging, voordat ik daadwerkelijk mijn vraag kon stellen. Het zijn van die kleine verschillen die duidelijk maken dat je je echt moet aanpassen aan het land en de cultuur waarin je leeft.
In het voorjaar van mijn tweede jaar kreeg ik de kans om stage te lopen in Montréal. Dit was een mooie kans om ook het Franstalige deel van Canada te ervaren, aangezien het land natuurlijk ook die culturele tweedeling kent. Het was best lastig om me daaraan aan te passen, want echt álles was in het Frans. Gelukkig had ik een basiskennis van de taal, want veel Franstalige Canadezen spraken nauwelijks Engels of weigerden in het Engels te praten. Deze stage bood me de mogelijkheid om de meer zakelijke kant van Canada te ontdekken. Ik heb hier veel geleerd en vond het werk erg leuk om te doen.
Om dit verhaal af te sluiten: ik heb een geweldige tijd gehad in Canada en zou dezelfde keuze zonder twijfel opnieuw maken. Canada heeft nu een bijzonder plekje in mijn hart en ik hoop er nog vaak naartoe te kunnen gaan. Ik heb er vriendschappen voor het leven opgebouwd, zowel met Canadezen als met andere internationale studenten, en zal deze herinneringen voor altijd koesteren.